Berma Los
3x is scheepsrecht
In mei 2019, op 52-jarige leeftijd, werd ik onverwacht getroffen door wat ik dacht dat een flinke griep was.
Op zaterdagochtend 4 mei belandde ik tijdens het tandenpoetsen plotseling op de badkamervloer.
De diagnose: dubbele longontsteking en lichte bloedvergiftiging.
Negen dagen ziekenhuis volgden, waarvan de eerste drie met zuurstofmasker en vrijwel dagelijks echo’s, scans en MRI’s.
Een geluk bij een ongeluk: er werd een plekje op mijn linkerlong ontdekt. “Niet speculeren,” zei men, “het kan een litteken zijn, maar ook iets anders.”
Na onderzoek en een punctie bleek het om longkanker te gaan — gelukkig een behandelbaar, niet-agressief carcinoom.
Chemotherapie of bestraling was niet nodig. Op 5 juli vond een VATS-operatie plaats waarbij mijn linker bovenlong en omliggende lymfeklieren werden verwijderd.
Een onverwachte wending
Een week later, op 13 juli, herstellend in een zorghotel, voelde ik tijdens het ontbijt een tinteling in mijn handen. Een verpleegkundige bracht me naar mijn kamer voor een kop koffie.
Daar kreeg ik het benauwd, werd koud, en voor ik het wist riep ik — ongebruikelijk fel — “WAT DUURT HET ALLEMAAL LANG!”
Daarna werd alles licht… alsof ik op wolken dreef.
28 uur later werd ik wakker in het Rijnstate Ziekenhuis.
Ik had een hartstilstand gehad als gevolg van een SCAD (spontaneous coronary artery dissection). Ik ben acht keer gereanimeerd en in coma gehouden. Zonder het zorghotel en de snelle hulp was ik er niet meer geweest.
Na een second opinion bij Angela Maas in Nijmegen kreeg ik extra medicatie - Diltiazem (vaatspasmen) - voorgeschreven. Onderzoeken naar bindweefselafwijkingen en genetische oorzaken gaven geen uitsluitsel/afwijkingen.
Derde keer scheepsrecht
Door de aanvankelijk toegediende bloedverdunners kreeg ik meer last van bloedverlies, wat uiteindelijk in een acute situatie uitmondde. Met loeiende sirenes werd ik teruggebracht naar het ziekenhuis. Raakte in een shock... een hele nare ervaring.
Gezien mijn recente hartstilstand durfde men niet direct te opereren, maar na drie dagen werd alsnog mijn baarmoeder verwijderd.
Opnieuw begon een lange periode van fysiek én mentaal herstel. Mijn lichaam had me op meerdere fronten in de steek gelaten, en het kostte tijd om weer vertrouwen te krijgen.
Herstel en dankbaarheid
Met steun van familie, vrienden, artsen en mentale begeleiding, én door altijd een stip op de horizon te houden, kon ik de draad weer oppakken.
De COVID-periode gaf onverwacht ruimte om in rust verder te herstellen, omdat de wereld zelf ook stil stond.
Nu werk ik weer volledig, zijn de meeste controles voorbij en geniet ik van mijn “tweede leven”. Energie blijft soms een aandachtspunt, maar mijn dankbaarheid overheerst.
“Wat een veerkracht heeft een mens.”
Betrokken bij kennisdeling
Als ervaringsdeskundige heb ik meegewerkt aan interviews voor studenten van het UMC Utrecht (Hester den Ruijter) en zet ik mij graag in voor SCAD Nederland om kennis te delen en initiatieven te ondersteunen. En graag bereid vragen te beantwoorden.